YUKARI BAK- NİSA SIK

 

YUKARI BAK

Her zaman bizlere söylenen klasikleşmiş bir cümle vardır: “ hayallerinizin peşinde koşun.” Ne zaman hayallerimizin peşinde koşmaya çalışsak, sistemsel ihtiyaçlara, bize dayatılan önceliklere takılırız.         (örneğin:  önce okulunu bitir sonra yaparsın.) Peki, hayallerimize ne zaman sıra gelecek? Hayalleri gerçekleştirmenin sırası mı olurmuş canım? ( pes yahu! ). Eğer sizlerde hayallerini, zamanın gereklerinin gerisine itenlerdenseniz “YUKARI BAK” animasyon filmini izlemenizi şiddetle öneririm. 

Carl, sessiz, utangaç bir çocuktur. Çılgın kız çocuğu Ellie ile tanışırlar. Ellie hayranı olduğu büyük kaşif Charles Muntz’un son defa gittiği ve dönemediği yer olan Cennet Şelaleleri ’inde yaşamayı hayal etmektedir. Daha sonra bu hayaline Carl da ortak olur. Tıpkı hayat arkadaşı olmaya karar verdiği gibi.  Carl ve Ellie’nin düğünde aslında bize kişilikleri hakkında ipucu veren bir sahne vardır. İkisinin de aileleri düğündedir. Carl’ın ailesi somurtkan, ciddi, siyah giyinimli kişilerden oluşurken, Ellie’nin ailesi çılgın, renkli bir profile sahiptir. Bu da film deki güzel düşünülmüş noktalardan biridir.  Düğünden sonra “onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine “ demek isterdim. Fakat onların masalı bitmiyor. Ne günümüz evlilikleri gibi tahammülsüzlükten, saygısızlıktan, maddi zorluklardan ötürü kızgın iki insana dönüşüyorlar, ne de Cennet Şelaleleri hayallerinden vazgeçiyorlar. Evlerinde, onlara bu hayallerini anlatan kocaman bir tablo bulunuyor. Carl, evinin ekmeğini balon satarak çıkartıyor. Ellie ile çocukları olmadan, mutlu mesut yaşarken Carl büyük bir farkındalık yaşar. Çünkü onlar artık şakaklarına ak düşen, romatizmaları olan, yüzlerinde ki çizgilerin bi hayli arttığı iki sevimli nine ve dede olmuşlardır. Filmin o anında Carl’ın yüzünde oluşan “biz ne yaptık” bakışı aslında hepimize tanıdık gelir. Başkalarının (sistemin) hayalleri(!) için çalışırken, kendi hayallerimizin üstünü kapatırken Carl gibi geç kalmışlık hissi karşılaşabiliriz. Fakat Carl kadar cesur olur muyuz bilemem. Carl, Ellie ’ye sürpriz yapmak için Cennet Şelaleleri’ ne iki bilet alır. Fakat o uçağa hiç binemezler. Çünkü Ellie’nin macerası bu dünyada son bulmuştur. Filmin bu kısmından sonra Carl huysuz bir karakterle karşımıza çıkıyor. Bu da bizlere Ellie’nin onun hayatında ne denli önemli olduğunu gösterir. Carl, sevdiği kadınla anılarının dolu olduğu evini beton patronlarına satmaya direndiği için çevresinden acınası bakışlar alır. Oysa Carl senin bu direnişini dünyada her yer beton olduğunda insanlar anlayacak. Fakat bu direniş Carl’ın huzur evine gitmesi kararı alıncaya kadar sürer. Bundan sonra, sisteme boyun eğmeyen çılgın Carl ortaya çıkar. Evini, beton patronlarının insafına satıp huzurevine gitmek yerine, Cennet Şelaleleri’ ne gitmeye karar verir. Hem de uçarak. Evinin bacasına bağladığı binlerce balon ile hayallerine doğru yol alır. Fakat yaşlılara yardım rozeti kazanmaya çalışan, küçük doğa kâşifi Russell istenmeyen misafir olarak yolculuğa ortak olur. Zor da olsa Carl ve Russell arasında bağ oluşmaya başlar. Belki de Carl, Ellie’nin ölümünden sonra ilk defa biri ile itişim kurmuştur. Yolculuklarına Russell, Kevin adını koyduğu uçamayan bir kuş ve tasması sayesinde konuşabilen Dug adlı bir köpeği de dâhil eder. Bu muhteşem dörtlü Cennet Şelaleleri’ ne yaklaşırken eski kâşiflerden Muntz ‘un Kevin’in peşinde olduğunu anlarlar. Carl içinse tek önemli olan Ellie’nin hayalini gerçekleştirmektir. Kevin kötü adam Muntz’un eline düştüğünde bile umursamaz ve evinde oturup, karısından kalan deftere bakmaya başlar. İşte burada Carl Ellie’nin zaten hayalini gerçekleştirdiğini görür. En güzel macerası Carl ile geçirdiği mutlu bir yaşamdır. Böylece hatasını farkeden Carl Kevin’i ve onu kurtarmaya çalışan Russell’i kurtarır. Hem de sevdiği kadının anıları olan eşyalarını gözden çıkararak. 

Carl Ellie için evlerini Cennet Şelaleleri ’ne taşır. Kendi ise Russel’ın izcilik törenine katılarak babasının yokluğunda ona destek olur. Bu hikayede Russell, yaşlılara yardım rozetini kazanmış, Carl Ellie’nin çocukluk hayalini gerçekleştirmiştir. Yani herkes hayallerine kavuşmuştur. Biri ömrünün sonlarında diğeri ömrünün başlarında yapmıştır bunu.  Bu sebeple hayallerimizi gerçekleştirmek için ne çok geç ne de çok erkendir. Hadi balon şişirmeye başlayalım hep beraber….