PARKİNSON HASTALIĞI
Parkinson Hastalığı, 1817’de James Parkinson tarafından tanımlanan ve açıklanan nörodejeneratif bir hastalıktır. TÜBİTAK’ın tanımlamasına göre nörodejeneratif hastalıklar, sinir hücrelerinin ilerleyici kaybı ile giden ve bu kayba bağlı olarak sinir sistemi fonksiyonlarının yitimine neden olan bir grup hastalıktır. Bu hastalıklardan en sık görüleni Alzheimer hastalığıdır. Parkinson hastalığı ikinci sıklıkta görülmektedir. Jankovic (2013), Parkinson Hastalığı’nı parkinsonizmin idiyopatik bir çeşidi olarak tanımlamıştır. Parkinsonizm; motor hareketlerde bozulma, uykuda titreme, rijidite, bradikinezi ve, yürüyüş ve duruş bozukluklarını ifade etmektedir.” (s.3) Parkinson hastalarının en yaygın şikayeti vücutta istemsiz gerçekleşen titremelerdir. Halk arasında da Parkinson, en çok bu istemsiz titremelerle bilinir.Parkinson Hastalığı’nın çeşitli sebepleri ve tetikleyicileri vardır. Biyolojik ve çevresel faktörler diğer pek çok nörodejeneratif hastalıkta olduğu gibi Parkinson’da da etkilidir. Yapılan araştırmalarda biyolojik ve çevresel faktörlerin etkisini destekleyen bulgular elde edilmiştir. Kasten (2007), makalesinde kalıtım, enfeksiyon, zehirlenme ve belirli genlerin Parkinson hastalarında tanımlandığını belirtmiştir. (s. 129)
Hastalığın epidemiyolojisine bakılacak olursa, Parkinson Hastalığı çok sık görülen bir hastalık olmamakla birlikte, hastalığın görüldüğü yaş skalası daha çok toplumun yaşça yüksek kesimini yansıtmaktadır. Ancak unutulmamalıdır ki, Parkinson Hastalığı’nın toplumda görülme oranı ve yaş aralığı klinik bulgulara göre tespit edilmektedir. Yani, Parkinson hastası olmasına rağmen teşhiş almamış, bir sağlık kuruluşuna başvurmamış, klinik olarak tespit edilmemiş hastalar da olabilir fakat bu hastalar tespit edilememiş olmaları nedeniyle araştırma sonuçlarına etki edememektedirler.
Kasten (2007)’in araştırmasındaki bulgulardan elde edilen bilgilerle, hastalığın popülasyondaki dağılımı incelenebilir. Öncelikle, Parkinson Hastalığı’nın dağılımında yaş oldukça belirleyici bir faktördür. 50 yaş öncesinde hastalığın görülme sıklığı nadirken, 50 yaş ve üzerinde bu oran artmaktadır. Ayrıca, cinsiyet de hastalığın dağılımında farklılıkların gözlemlenebileceği bir faktördür. Parkinson Hastalığı, erkekler arasında kadınlara göre daha yaygındır. Parkinson teşhisinin görülme sıklığı erkeklerde kadınlara göre iki kat daha fazladır. Irk ve etnik köken, hastalığın görülme sıklığında çeşitlilik gösteren bir diğer faktördür. Kuzey Kaliforniya’da yapılan araştırmada, popülasyonda en sık teşhis alan ırk İspanyollar iken, en nadir teşhis alan ırk siyahilerdir. (ss. 131-133)
Hastalığın teşhis ve tedavisi sağlık personelleri tarafından gerçekleştirilmektedir. Nörologlar ve Nöropsikologlar; Parkinson Hastalığı’nın teşhis, tedavi ve araştırılmasında önemli rol oynamaktadırlar, ve işbirliği içinde çalışmaktadırlar.
Hastalığın tedavisinde ilaç tedavisi ya da cerrahi tedavi yöntemleri tercih edilebilir ancak birçok hastalıkta olduğu gibi Parkinson’da da ilaç tedavisi, cerrahi tedaviye göre daha öncelikli ve yaygındır. İlaç tedavisinde levodopa (L-Dopa), dopamin agonistleri ve MAO-B inhibitörleri kullanılmaktadır. Kullanılan ilaçlara bakılacak olursa, ortak özelliklerinin beyinde dopamin etkisini artırmak olduğu gözlemlenebilir. Çakmur (2011)’a göre, bugün halen PH (Parkinson Hastalığı) tedavisinde en etkili ve altın standart kabul edilen ilaç levodopa’dır. Bununla birlikte levodopa’nın hastanın yaşam kalitesini bozan motor komplikasyonlara (motor dalgalanmalar ve diskineziler) zemin hazırladığı ve zaman içerisinde etkinliğinin giderek azaldığı bilinmektedir. Bugün için PH tedavisinde ideal bir ilacın varlığından söz etmek mümkün gözükmemektedir. (ss. 53-54) İlaç tedavisinin etkisini yitirmesi yahut yeterli gelmemesi durumunda hekimler, cerrahi tedavi yöntemlerini önerebilmektedirler.
Teşekkürler.
Zeynep Şevval BÜYÜKİZGİ
KAYNAKÇA
ÇAKMUR, R. (2011). Parkinson Hastalığı ve Medikal Tedavisi. Klinik Gelişim Dergisi, 53-58.
JANKOVIC, J. (2013). Parkinson’s Disease: Diagnosis, Motor Sympthoms and Non-Motor Features. Future Medicine: London
KASTEN,M. CHADE,A. TANNER, C. (2007). Epidemiology of Parkinson’s Disease. Handbook of Clinical Neurology, Vol. 83. 129-151
çok güzel bilgi aktarımı olmuş elinize sağlık
YanıtlaSil