Duygudurum Bozukluğu: Bipolar ve Beyin İlişkisi
Bipolar bozukluk yani daha eski ismiyle manik depresif hastalık bir duygudurum bozukluğudur. Kişi; duygudurumunda belirli dönemlerde aşırı yükselmeler (mani) yaşarken, belli dönemlerde ise çöküşler (depresyon) yaşar. Yani hastada iki uç duygu durumu mevcut olduğu için kişi mani döneminde aşırı enerjik, mutlu olabilirken; depresif döneminde de mutsuz ve halsiz hissedebilmektedir. Toplumda yaşam boyu görülme sıklığı yaklaşık olarak %1-2 oranında olup yani dünyada her 50 kişiden birini etkileyen, nispeten sık görülen bir bozukluktur.
Beyin ve bipolar çizgisi üzerinden yapılan çalışmalar bipolar bozukluğun kimyasal iletimde ve beynin işleyişinde yol açtığı değişikler çeşitli araştırma ve çalışma yöntemleriyle saptanmaya çalışılmaktadır. Bipolar bozukluğu olan hastalarda anterior yönelimli frontolimbik ağlarda meydana gelen disfonksiyonduygudurum bozukluğunu meydana getirebilmektedir. Beyindeki kan akışı incelenerek beynin bir uyarana karşı verdiği tepkiyi ölçen FMRI çalışmalarıyla, kişinin mani ve ötimi dönemlerinde beynindeki inferiorfrontal korteksinde sürekli bir çalışma açığı olduğu saptanmıştır.
Sugihara ve arkadaşları, 124 katılımcının katıldığı (En az birinin bipolar olduğu 29 ikiz , 9 kardeş çifti ve 24 sağlıklı ikiz çift) bir çalışmada Bipolar bozukluğun bilişsel görevlerin performansı sırasında beynin bazı bölgelerinde fonksiyon değişikliğine yol açtığını FMRI çalışmalarıyla göstermek istemiştir.Aynı zamanda genetik ve çevresel faktörlerin de bu fonksiyonel değişikliğe nispi katkısı olduğu düşünülmektedir ve bu henüz sayısal verilerle açıklanmamıştır. İlk olarak, bipolar bozukluğa sahip bireyler ile sağlıklı bireyler arasında beyin aktivasyonundaki farklılıklar belirlenmiştir. İkinci olarak, genetik modelleme kullanılarak aktivasyonun kalıtım ve fenotipkorelasyonu tahmin edilmiştir. Bipolar bozukluğun anteriorsingulat, orbitofrontal, medialprefrontal, sol precentralkorteksler, ve prekuneus’ta (görsel 1) artış göstermiş aktivasyon ile ilişkili olduğu bulunmuştur. Bu bölgelerde, orbitofrontal kortekste aktivasyon anlamlı derecede kalıtımsallık tahminini vermiştir ve bipolarfenotipi ile anlamlı korelasyon göstermiştir. Bu bulgular, bipolara açıklık getiren genetik faktörlerin, beyin fonksiyonunu değiştirdiğini düşündürmektedir.
Görsel 1 |
Garrett ve arkadaşları tarafından yapılan bir başka çalışmadaysa 13-17 yaş aralığındaki yirmi dört katılımcıyla birlikte (Klinik olarak depresyon ve/veya mani semptomları olan 12 hasta ve 12 sağlıklı birey)duygudurum belirtileri gösteren bireylerin terapi öncesi ve sonrasındaki beyin aktivasyonu FMRI ile incelenmiştir. Hastalar yaklaşık olarak 4 ay psikoterapi alarak tedavi sonunda yeniden beyin taramaları yapılmıştır.Başlangıçta; hasta grubu sağlıklı grup ile karşılaştırıldığında, dorsolateralprefrontal kortekste (görsel 2) daha az aktivasyon ve posteriorsingulat kortekste daha fazla aktivasyon göstermiştir. Tedavi öncesi ve sonrası sırasında aktivasyon, dorsolateralprefrontal kortekste artarak amigdalada azalmıştır. Dorsolateralprefrontal korteks aktivasyonundaki artış da mani semptomlarındaki düzelmeyle anlamlı olarak körele olmuştur.
Bipolar bozukluğa ilişkin yapılan çalışmalar göstermektedir ki düşünce, davranış ve duygulardan sorumlu olan beynin frontal korteksi ve limbik sistem bölgelerinde çalışan monoaminlerin (dopamin, noradrenalin, serotonin ve glutamat) işleyiş biçiminde değişikliklerin olduğu saptanmıştır. Aynı zamanda ailenin bazı bireylerinde pasif bazılarında aktif olması bozukluğun genetik yatkınlığına dair ipucu vermektedir.
TEŞEKKÜRLER
Berda Tuğyan BARLAK
Kaynakça
Doksat, K.
(2012, ocak 28). Bipolar Bozukluk nedir? turkpsikiyatri:
http://www.turkpsikiyatri.org/blog/2012/01/28/bipolar-bozukluk-nedir/
adresinden alındı
Garrett, A. S., Miklowitz, D. J., Howe, M. E.,
Singh, M. K., Acquaye, T. K., Hawkey, C. G., . . . Chang, K. D. (2015).
Changes in brain activation following psychotherapy for youth with mood
dysregulation at familial risk for bipolar disorder. Progress in Neuro-Psychopharmacology
& Biological Psychiatry, 215-220.
Joshi, S. H., Vizueta, N., Foland-Ross, L.,
Townsend, J. D., Bookheimer, S. Y., Thompson, P. M., . . . Altshuler, L. L.
(2016). Relationships Between Altered Functional Magnetic Resonance Imaging Activation
and Cortical Thickness in Patients With Euthymic Bipolar I Disorder. Biological
Psychiatry: Cognitive Neuroscience and Neuroimaging, 507-517.
sibel çakır. (tarih yok). sibelcakir: http://www.sibelcakir.com.tr/bipolar-bozukluk
adresinden alındı
Sugihara, G., Kane, F., Picchioni, M. M., Chaddock,
C. A., Kravariti, E., Kalidindi, S., . . . McGuire, P. (2017). Effects of
risk for bipolar disorder on brain function: A twin and family study. European
Neuropsychopharmacology, 494-503.
Yorumlar
Yorum Gönder