"GEÇMİŞTEN BUGÜNE"- Seda ULUDAĞ

GEÇMİŞTEN BUGÜNE

Bir toplumun her anlamda gelişebilmesi ve sağlıklı bireyler barındırabilmesi için gereken en önemli faktör ”sağlıklı algıya” sahip bireyler yetiştirmektir. Öncelikle toplumun en küçük parçası olan kişilerin, hem kendilerine hem de diğer kişilere karşı farkındalık kazanmaları gerekir. Fakat bu farkındalık meselesı ”farklılık” meselesine dönüşmemelidir. İnsanlar birbirlerinden elbette farklıdırlar ancak bu farklılıklar birbirlerinden güçsüz, niteliksiz veya aşağılık oldukları anlamına gelmez. Günümüzde de dile getirilen kadın-erkek eşitliği talebi, aslında evrimsel sürecin getirdiği ve kapitalist sistemin abartmasıyla yaygınlaşan algıdan ötürü doğan bir taleptir. Bu talebin amacı toplum tarafından tam olarak anlaşılamamıştır. Kadın-erkek eşitsizliğine karşı beklenilen şey, kadınların erkeklerden daha üstün olması gerektiği talebi değildir. Aksine; kadın ve erkeklerin eşit kabul edilmesi gerektiğiyle ilgili bir taleptir. Bunu talep ediyor olmak ve bu hakkı istiyor olmak bile ne yazık ki acı bir durumdur. Fakat gerçek şu ki; demokratik ve çağdaş bir toplumda  kadın ve erkeğin eşit görülmesi şarttır. Doğrusu bu eşitliğin, demokrasi adı altında oluşmasına bile gerek yoktur. Çünkü dünyanın neresinde olursa olsun kadın-erkek eşit sayılmalı ve birbirleriyle dayanışma hâlinde yaşamalıdır. M.Ö. zamanlarda, çoğu bölgede tanrıça sıfatı ile tanrıdan farklılaşan ”kadın” günümüzde fiziksel ve duygusal şiddete maruz kalmakla birlikte tecavüz ve cinayet kurbanı olarak anılıyor.  Bir insanla karşılaştığımızda ona karşı ilk yargılarımız, onun cinsiyeti üzerinden şekilleniyorsa burada bir sıkıntı olduğunu belirtmek durumundayım. Bu konudaki yargılarımızın altında yatan en büyük neden “kültürdür”.  Kültür o kadar güçlü bir faktördür ki, atasözleri ve deyimlerimiz bile kültürümüzden etkilenerek “kadın”a karşı büyük bir savaş açmıştır. “Yuvayı dişi kuş yapar.” ibaresinde bile kadınlara ne kadar büyük bir yükün yüklenmiş olduğunu görebiliyoruz. Bu yargılar gündelik hayat ile büyük bir çelişki içerisindedir. Mesela yuvayı kuracak güçte görülen kadın, “elinin hamuruyla erkek işine karışamaz”.  M.Ö.  ilkel zamanlarda bile bereketin sembolü olarak görülen ve yüceltilen “kadın”, artık neden aciz sıfatlardan başka sıfatlara layık görülmüyor?

Seda ULUDAĞ